HERŞEYDEN KORKAN HALK OLMAK
HER ŞEY’DEN KORKAN HALK NASIL OLDUK ?
İlk defa irkilmeye,korkmaya anne karnında başlarız.Babamız,annemize bağırır,kavga ederler,şiddeti hissetmeye,Korkmaya ve irkilmeye başlarız.Bu kelimelerin anlamını bilmeden.
Artık Dünyaya adım attık.Sağlık gereği olsa da poponuza bir şaplak yiyorsunuz.İşte o andan
İtibaren ağlamaya ve ağlatılmaya alışıyorsunuz.Evde,anne-babamız sen dur,öyle yapılmaz,bak öyle olmaz o.Yanlış yapıyorsun.Sen beceremezsin.Sus konuşma!sen ne anlarsın.Sözlerini bizler kendi şahsımızda yada çevremizde duymuşuzdur.Korkmaya,korkutulmaya başladık.
Anaokuluna başlıyorsunuz,Eğitim-Öğretim mantığını ve insan sevgisini benimseyememiş,anaokulu öğretmeni tarafından azarlanıp susturuluyorsunuz.İlkokula başladığınız ilk gün daha ki! o da ne? Üst sınıflardan bir öğrenci omuz darbesiyle yere indiriyor.Ne olduğunuzu anlamadan yine üst sınıflardan biri;”hey süt kokulu çocuk çekil kenara diyor.”sizi sindiriyor.Okul hayatımız hep bu şekilde sürüyor.Kah öğretmen,bazen müdür,bazen üst sınıf öğrencileri sizi sindirir,korkutur.
İş hayatınıza atıldığınızda bu durum farklı mı oluyor? Hayır.İş yeriniz de ki amiriniz öncelikle size üst olduğunu hissettirme egosunu gösterir.Yeni olduğunuz için iş arkadaşlarınız sizi her
Fırsatta ezmeye çalışır.Yaptığınız iş beğenilmez.Söyledikleriniz başka anlama çekilir.Müdür’e,
Şef’e şikayet edilir.Müdür sizi sürmekle,iş akdinizi fes etmekle tehdit eder.Siz yine baskı uygulanan,ezilen ve korkutulan olursunuz.
Askerlik hayatımız tam anlamıyla korku kelimesini bize mumla aratır.Nizamiyeden içeri girdiğinizde orda rütbelilerin egolarını aleni olarak tüm hücrelerinizle yaşarsınız.Örneğin;Hastasın,ayakta duracak halin yok,vizite çavuşuna ismini yazdırıyorsun.Tabi sana kıl değilse.Sonra komutana çıkıyorsunuz çavuş eşliğinde.Komutan izin verirse doktora gidebiliyorsunuz.
”komutan neyin var oğlum diye soruyor?
Er de komutanım başım ağrıyor,ateşim var diyor.
Komutan ben sana bir kodumu başının ağrısı geçer diyor.Askerde bunlar en basitleridir bilirsiniz.
Yukarıda belirttiklerimi hepimiz yaşıyoruz veya yaşatıyoruz.İnsana en büyük kötülüğü yine insan kendisi yapmakta ve bu hep böyle devam edecektir.Beyaz ve siyah her zaman varlığını korumaya devam eder.
Biz fikir beyanımızı anne-babaya söylerken dahi korkuyu yaşıyoruz.Kişisel gelişimi istenmeyen,kendi
Ayakları üzerinde durması hazmedilmeyen,üstü olan amirine sen yanlışsın-yanlış yapıyorsun denilemeyen
Toplumdan ne beklersiniz ki!
Günümüzde de doğal ve sosyal yapıda kurulmaya çalışılan egemenlikte yegane kriterler siyasal, ekonomik ve askeri anlamdaki güç ve kudret olarak algılanmaktadır. Bu güç unsurlarına sahip olanlar çevrelerine bununla tahakküm etmeye çalışmakta, yalnızca toplumsal yapıyı değil ahlaki değer yargılarını da bu güç ve kudrete göre inşa etme yoluna gitmektedirler. Bu yönüyle bakıldığında Hz. Peygamber döneminde yaygın olan cahiliye anlayışı ve geleneğinin bugün de devam ettiği açıktır.